با آمدنت بهار دل پیدا شد/ بلبل به نوا آمد و گل ها واشد/ ای کاش که رفتنت نمی دیدم من/ بارفتن تو قیامتی بر پاشد/تنها نه دل و سینه و سر می سوزد /خورشید و ستاره و قمر می سوزد/ هر شب که به گلزار تو آیم بینم/ کز داغ تو ناله تاسحر می سوزد. 

ای رهبرم:

چشم های نمناک از نگاه تیز دیگران دگر شرم ندارند. اینک چون ابر بهاری دیدگان اشکبار است. هر گاه نام تو جاری می شود تصویر بی تو بودن جان را التهاب می دهد وقلب را می لرزاند. 

رهبرم: در تمام روزها و هفته ها در طراوت بهار درتمام لحظه های زندگی در سرود جویبار   یاد ونام خوبتان دردلم همیشه هست عطر وبوی خوبتان تا ابد بر دل نشست    آن صدای پر ز مهر جان دهد به جسم و جان رهبرم ای اسوه ی شکوه و مهر من فدای قلب مهربانتان.

رهبرم: شما نسیم بهار آورید. آه، مگر می شود جز این باشید. سرنوشت زیبایی است. من پرنده شوم! وشما آبی زیبای آسمان باشید به یک فرمان شما تا شهر عشق خواهم رفت. با قافله ای که شما سالار کاروان آن باشید.