آبنوس چوبی سیاه رنگ، بسیار سخت و محکم و سنگین وزن است.به طوری که بر خلاف چوب های دیگر روی آب نمی ایستدو داخل آب فرو می رود!بهترین نوع آن سیاه رنگ و بدون خط می باشد.از سوزاندن آبنوس بوی خوشی بلند می شود. آبنوس سنگ کلیه و مثانه را نرم و دفع می کند و برای درد شکم نیز مفید است.
آورده اند که سلمان فارسی در شهری از شهرهای شام امیر بود ، عادت و سیرت او در ایام امارت و موسم ولایت هیچ تفاوت نکرده بود ، بلکه پیوسته گلیم ( جامه پشمی) پوشیدی و پیاده رفتی و اسباب خانه خود را تکفل کردی. روزی در میان بازار می رفت ، مردی را دید یونجه خریده بود ، در راه نهاده و کسی می طلبید تا او را به بیگاری ( کار بی مزد ) بگیرد و آن را به خانه برد. ناگاه سلمان فارسی به آنجا رسید. مرد ، وی را نشناخت و وی را به بیگاری بگرفت و آن یونجه در پشت او نهاد.
سلمان رحمة الله علیه هیچ امتناع نکرد و همچنان می رفت ، تا او را مردی در راه پیش آمد و گفت : ای امیر این بار به کجا می بری؟ آن مرد چون دانست که او سلمان است ، در پای وی افتاد و دست او بوسیدن گرفت و گفت: ای امیر ، مرا بحل ( حلال ) کن که من ترا نشناختم و ندانستم.
نشناختمت به چشم معنی عیبم مکن الغریب اعمی ( نابینا)
اکنون ، بار از سر مبارک بردار ، تا من خاک قدم تو ، تو تیای (سرمه) دیده سازم. سلمان گفت : چون قبول کرده ام این بار به خانه تو رسانم ، مرا از عهده عهد خون بیرون باید آمد.
از عهده عهد اگر برون آید مرد از هر چه گمان بری فزون آید مرد
پس سلمان (ره) آن بار را به خانه آن مرد برسانید و گفت: من عهد خود وفا کردم. اکنون تو عهد کن تا هیچ کس را به بیگاری نگیری... . مقام و منزلت سلمان فارسی نزد پیامبر (ص) ، تا آنجا رسید که حضرت در شأن وی فرمود : "سلمان منا اهل البیت " « سلمان از اهل بیت ما است »
بادی وزید و لانه ی خردی خراب کرد
بشکست بامکی و فرو ریخت بر سری
لرزید پیکری و تبه گشت فرصتی
افباد مرغکی وز خون سرخ شد پری
از ظلم رهزنی ز رهی ماند رهروی
از دستبرد حادثه ای بسته شد دری
از هم گسست رشته ی عهد و مودّتی
نابود گشت نام و نشانی ز دفتری
فریاد شوق دگر از آن خانه بر نخواست
وآن خار و خس آخر فکنده شددرآذری
نا چیز گشت آرزوی چند ساله ای
دور او فتاد کودک خردی زمادری
باز باران با ترانه
می خورد بر بامخانه
یادم آرد کربلا را
دشت پر شور و بلا را
گردش یک ظهر غمگین
گرم و خونین
لرزش طفلان نالان
زیر تیغ و نیزه ها را
با صدای گریه های کودکانه
و ندرین صحرای سوزان
می رود طفلی سه ساله
دل شکسته پای خسته
باز باران قطره قطره
می چکد از چوب محمل
باز باران با مسافر
اشک های جاودانه
امشب شب اربعین مصباح هداست
دل یاد حسین بن علی شیر خداست
پروانه به گرد شمع حق پر زد و سوخت
امشب شب یاد عاشقان و شهداست
بیا ای تک سوار ابر مرکب
که شد دل های ما از خون لبالب
رسیده اربعین از راه ای دوست
بیا مرهم بنه بر قلب زینب
کاروان می آید از شهر دمشق
بر سر خاک شه سلطانعشق
کاروان با خود رباب آورده است
بهر اصغر شیر و آب آورده است
کاروان آمد ولی اکبر نداشت
آه لیلا شبه پیغمبر نداشت
کاروان آمد ولی شاهی نبود
بر بنی هاشم دگر ماهی نبود
لاله ای با نرگس پژمرده ای گفت
بین که ما رخساره چون افروختیم
گفت ما نیز آن متاع بی بدل
شب خریدیم و سحر بفروختیم
آسمان روزی بیاموزد تو را
نکته هایی را که ما آموختیم
خرّمی کردیم وقت خرّمی
چون زمان سوختن شد سوختیم
تا سفر کردیم بر ملک وجود
توشه ی پژمردگی اندوختیم
درزی ایّام زان ره می شکافت
آنچه را زین راه ما میدوختیم
حضرت آدم: لا اله الّا الله***محمد علی فاطمه حسن حسین
حضرت نوح: لا اله الّا الله***لا اله الّا الله الف مره یا رب اصحلنی
حضرت سلیمان: سبحان من الجم الجن بکلماته
حضرت ابراهیم : لا اله الّا الله،محمد رسول الله،لا حول ولا قوه الّا بالله،فوّضت امری الی الله،اسندت ظهری الی الله،حسبی الله
حضرت موسی: اصبر توجر اصدق تنج
حضرت عیسی: طوبی لعبدذکر الله من اجله و ویل لعبد الله من اجله
حضرت محمد(ص): محمد رسول الله *** لا اله الّا الله محمد رسول الله علی ولی الله*** لا اله الّا الله محمد رسول الله*** صدق الله
از جور رضا شاه کجا داد کنیم
زین دیو بر که ناله بنیاد کنیم
آن دم که نفس بود ره لاله ببست
اکنون نفسی نیست که فریاد کنیم
