جمهوری ما نشانگر اسلام است
افکار پلید فتنه جویان خام است
ملّت به ره خویش جلو می تازد
صدّام به دست خویش در صد دام است 

بیابان در بیابان طرح اقیانوس در دست است
و یک صحرا پر از گل های نامحسوس در دست است

صدای پای نسلی در طلوع صبح پیچیده است
و او را آخرین آیینه مانوس در دست است

چه نزدیک است جنگل های لاهوتی، نمی بینی
تجلی های دور از دست آن طاووس در دست است

من از این سمت می بینم سواری را و اسبی را
افق ها سبز در سبزند و او فانوس در دست است

دو دستت را برآور رو به باران ها که می دانم
تو را انگشتری از جنس اقیانوس در دست است

شبی در خواب دیدم می رسد مردی به بالینم
که می گویند او را دست جالینوس در دست است

سحر از گریه های روشن همسایه فهمیدم
که کاری تازه در مضمون «یا قدوس» در دست است

در این اسرار آن سویی خیال انگیز و کشف آمیز
نخستین شرح ما بر مشرب مانوس در دست است

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم/ولی دل به پاییز نسپرده ایم/چو گلدان خالی لب پنجره/پر از خاطرات ترک خورده ایم/اگر داغ دل بود ما دیده ایم/ اگر خون دل بود ماخورده ایم/ اگر دل دلیل است آورده ایم /اگرداغ شرط است ما برده ایم/اگر دشنه ی دشمنان گردنیم / اگر خنجر دوستان گرده ایم/گواهی بخواهید اینک گواه:/همین زخم هایی که نشمرده ایم/دلی سربلند وسری سر به زیر/ از این دست عمری به سربرده ایم.